st. sierż. Feliks Rybicki - saper-żołnierz 6 batalionu pontonowo-mostowego.
Pochodził z rodziny chłopskiej, urodził się w 1901 r. w Topolnie na Wołyniu. Pokochał życie wojskowe i z całym zapałem oddał się nauce specjalności pontonierskiej. Podczas ćwiczeń zawsze wzorowo wykonywał powierzone mu zadania, m.in. urządzał przeprawy promowe. W codziennym trudnym szkoleniu wzrastał autorytet dowódcy i kolegi Feliksa.
W lipcu 1944 r. Feliks Rybicki dowodził grupą zwiadowców w czasie rozpoznania miejsc przeprawy przez Wisłę w rejonie miejscowości Dęblin-Puławy. Zadanie to wykonano w bezpośredniej styczności z nieprzyjacielem. W czasie powrotu do sztabu żołnierze natknęli się na liczne oddziały hitlerowców. Rozpoczęła się zacięta walka. Niektórzy żołnierze początkowo się załamali, lecz spokój i opanowanie dowódcy dodało im odwagi. Chcąc dostarczyć dokumenty z rozpoznania do sztabu, sierżant zarządził wycofanie zwiadowców z pola walki sam osłaniając odwrót całej grupy. Wtedy został dwukrotnie ranny. Żołnierze zabrali dowódcę do szpitala polowego w Lublinie gdzie w wyniku odniesionych ran zmarł 1 sierpnia 1944 r. Dzięki męstwu i odwadze st. sierż. Rybicki wykonał zadanie a dokumenty z rozpoznania dotarły do sztabu.
Jest to piękny przykład bezgranicznego oddania ojczyźnie. Bohatera pośmiertnie odznaczono Krzyżem Walecznych i Krzyżem Zasługi oraz medalem "Za odwagę" . Imieniem Rybickiego nazwano także kuter biorący udział w dalszych walkach nad Wisłą, Odrą i Szprewą. Kuter ten obecnie stoi w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
Mogiła Feliksa Rybickiego znajduje się na cmentarzu wojennym w Puławach.